Sa pagka-akala ko na magiging kakampi ko ang mga kapwa ko pinay sa agency, hindi pala bagkos pinagmumura nila ako, at humingi ng pasensya sa amo ko. Nanatili ako sa agency ng anim na araw, naranasan ko ang alilain nila, masakit dahil kapwa ko sila pinay. Pinaglilinis nila ako sa agency, pati bahay nila, akyat sa bub0ng kahit tanghaling tapat para linisin ang bubungan nila. Kumakain sila hindi man lang magbigay o mag-aya man lang, taga timpla ng kape nila, at taga linis pa ng kuko nila. Umiiyak na lang ako habang ngkukuskos ng inodoro nila, mas malupit pa sila kaysa sa ibang lahi.
March 7, bandang alas singko ng hapon, isang madam na medyo may katandaan na ang dumating. Kinuha niya ako, para daw taga alaga ng apo niya, isinama na niya ako. Sabi ko sa sarili ko, "SALAMAT PANGINOON". Mukha naman siyang mabait, binili nya ako ng bagong higaan, mga gamit ko. Do0n parang napawi ang lungkot ko dahil para akong may isang pamilya at muling nabuhayan ako ng pag asa.
Dumating kami ng bahay nila at nadatnan ko ang dalawa nilang katul0ng na Indonesian. Buti ay may kasama ako, tumutul0ng muna ako sa kanila habang tulog ang alaga ko, pero sumusobra din sila, halos sa akin na nila pinapagawa lahat, paglilinis, paglalaba, tapos sila nagkukwentuhan lang. Pinagpapasensyahan ko na lang dahil bago pa lang ako at kailangan kong makisama. Pero habang tumatagal lalong tumitindi ang ginagawa nila sa akin, malimit pa ak0ng awayin at pagtulungan nilang dalawa, wala ako mapagsabihan, ang sakit sakit na ng nararamdaman ko, iniiyak ko nalang, dahil takot ako magsumb0ng dahil baka ako pa ang magkamali, ibalik nila ako ng agency, ayoko ng bumalik dun, kaya tiniis ko na lang. Lage na lang ako dasal na matatapos din lahat ng ito.
Isang araw may dumating na isang pinay, driver pala siya.Nagkwentuhan kami at binuhos ko lahat ng sama ng lo0b ko sa kanya. Gumaan ang pakiramdam ko, lage na niya akong dinadalaw tuwing umaga, makalipas ng ilang buwan, mga July ay umuwi n ang kaibigan kong driver sa Pilipinas. Ikinagulat ko pagdating ng buwan ng Septyembe ay dumating xa sa bahay. Lumipat pala siya sa mga am0 ko. Buhat noon naging masaya na ako, natatawagan ko na parati ang anak ko, dahil all0wed sa kanya ang cellph0ne, at natapos din ang pang aapi sa akin ng dalawang Indonesian na katulong.Until n0w magkakasama pa rin kami dito, pero maraming nagbago, ang dating ako na takot at hndi lumalaban ay naging matatag at matapang. Ngayon kunting buwan nalang at makakauwi na rin ako ng Pilipinas. Naiinip na ako. Pero lage ko sinasabi na mabilis na lang ang araw, makikita ko rin ang pamilya at anak ko.
Masaya ak0ng uuwi ng pinas dahil kahit paan0 mer0n ak0ng nasabi sa pinaghirapan ko mula sa aking sariling dugo at pawis.
Nawa'y isa ako sa makapag palakas ng lo0b ng ating mga kababayan....
SALAMAT SA PANGINOON!!
...MABUHAY ANG OFW....
_jenny
a.k.a _twinkle_
salamat jenny sa iyong pagtitiwala na maibahagi mo sa amin ang iyong buhay, at naway maraming mga kababayan natin ang makapulot ng inspirasyon sa iyong dedekasyon para sa pamilya mo..mabuhay ka jenny!
ReplyDeleteproud to be an OFW
MABUHAY ang OFW
~admin peps