When I was Admitted to the Hospital

Huwebes, July 14, 2011, alas dos ng medaling araw, una kong naramdaman ang sakit sa aking puson, akala ko ay naiihi lang, kaya bumangon naman ako at nagbanyo. Uminom ako ng tubig at bumalik sa pagkakatulog, pero ilang minuto pa lang, bakit parang naiihi na nman ako? Naisip ko na baka siguro dahil sa nainom kong tubig, kaya bumangon ulit ako at nagbanyo. Nangamba na ako ng walang lumabas na ihi. Unti-unting kumalat ang sakit na aking nararamdaman, mula sa puson, papuntang kanang tagiliran, hanggang sa may likod ng baywang babalik sa puson paakyat sa sikmura. Napapaiyak at napapasigaw na ako sa sobrang sakit na aking naramdaman. Ginising ko na ang isang kasama ko, c Lowe, para mkahingi ng gamot, yung akala ko kasi ay bumalik yung dating UTI (urinary tract infection) ko.

nakuha ko pang magpapicture kahit masakit
para magamit sa post ko

Namimilipit na ako sa sobrang sakit, nagising na rin ang iba ko pang kasama sina Rey at Leo. Alas kwatro na ng madaling araw, mas lalo pang tumindi ang sakit na aking maramdaman, uminom na ulit ako ng paracetamol at isang antibiotic, pero walang epekto, ngsearch na si Leo sa internet ng maaring dahilan, kahit namimilipit ako sa sakit, nasabi ko pa ang mga symptoms- pagsusuka, di masabi kung saan ang sakit, kasi palipat-lipat sa buong kanang bahagi ng tiyan, masakit pati sa likod at tagiliran, at naiihi- lahat ng symptoms, pasok sa appendicitis, duda na rin ako sa UTI kasi dalawang beses na ako nakainom ng pain reliever ay wala pa ring epekto.

ang mahiwagang garapon

Di namin alam ang aming gagawin, wala kaming sasakyan para maidala ako sa hospital, pinilit kong bumalik sa pagkatulog, sinabi nlng ni rey na pagkasundo sa amin ng contractor, papadaan nlng kami sa hospital, para mmagpacheck up, binigyan din nya ako ng isang garapon na may mainit na tubig para idampi sa sumasakit kung tiyan. Kahit paano ay nakatulog ako ng kunti, bandang 6:45 ay dumating na yung sundo, at agad akong dinala sa King Saud Hospital. Sa emergency parang walang pakialam ang mga tao dun, pinaghintay lng ako sa labas ng room, tpos pinapakuha pa mga forms, pinagpabayad pa muna kami,saka pinapasok sa clinic. Nung nasa loob na, tinanong lang ako kung ano ang nararamdaman ko, sabi ko nman na masakit yung buong tagiliran ko hanggang likod, tapos yung lang, may sinulat xa sa papel, binigay sa kanyang nurse at dun binigyan ako ng injection sa puwet at saka mga gamot, at pinababalik ako after 2 days.

Umuwi na lang din kami na parang walang nangyari sa amin, ngbayad pa kami ng SR100 para dun lang. Hinatid muna yung ibang kasamahan namin sa site saka kami bumalik sa bahay. Nagpasama na ako kay lowe para may magbantay kung ano man ang mangyari, nagpabili na ako sa kanya ng sleeping pills para kahit papaano ay makatulog man lang habang nag-aantay sa epekto ng tinurok sa akin.

Nakatulog nman ako ng mga 2 oras, ng dumating ang isang kasama namin na ibang lahi, para dalhin ako sa isang hospital na covered ng insurance namin ang AL WAFAA. Doon na ako na check-up, nagkaroon ng physical exam, at sabi ng doctor na malamang ay appendicitis nga at nirefer na nya ako sa surgeon. Inexamine din ako ng surgeon, at pagkatapos niyang kapain ang aking tiyan sinabi na niya na sked for operation in 2 hours, at may pahabol pa xa “You are so thankful that you catch me, it’s my last day of duty, I’m off for my vacation in Egypt tomorrow”

sarap ng ambiance, parang wala sa hospital

Inassist ako ng mga nurses na mga pinoy, inaasekaso din nman nila ako ng maayos, dinala sa aking room na mala hotel, at hinanda ako para sa aking operation, at doon nalaman ko na magaling talaga yung surgeon na yun si Dr.Shawki, hindi man lang ako dumaan sa MRI, CT Scan, Ultrasound, X-ray, kahit blood test or urine analysis wala na. Binigyan nila ako ng lab gown para makapaghanda na para maisalang na sa OT (Operating Theatre). Nilipat ako sa stretcher at dinala na sa OT, unang kumausap sa akin ang babaeng anesthesiologist, isang Egyptian. Kinakamusta lang niya ako at di ko na alam ang mga sumunod na pangyayari. Nagising nlng ako ng nasa room na ulit ako, at may hiwa na ang aking tagiliran at may nkakabit ng mga tubo para drain ng dugo, at may nkakabit pa sa ilong ko na oxygen.

ang blood drain, VS monitor, at kung ano2 pang nkakabit!

picture2 pezz

Maya’t maya ay dumating na ang iba kong mga kasamahan. Pumasok na din si Dr. Shawki, at tinignan ang condition ko. Sinabi nya sa akin “How are feeling now? Your appendix is very, very large, and very, very bad!” Hindi niya nabanggit kung nag rupture ba ang appendix ko, hindi ko na rin naitanong, malamang ay bangag pa ang pag-iisip ko. Bago umalis si Doc ay nag sabi ito na “just take a good rest, ur still under observation”.

Pagka-alis ni Doc ay parang walang nangyari, balik sa kulitan ang mga kasama, panay ang picture2 sa bawat sulok ng kuwarto ko. Para naman kasi akong nasa hotel, kaya paminsan minsan  lang makapasok kaya sinulit na ang pagkuha ng mga pictures. Pagkatapos ng huling sallah  ay pinauwi na ang mga kasama ko, kung ninanais daw nilang magstay sa room ko, kailangan daw nilang magbayad ng SR200, kaya iniwan nalang nila ako, at ng makatulog na rin.

Toilet with shower enclosure

the bed side chairs and table

receiving area

the living area

>>>itutuloy

Mahirap magkasakit ang OFW

Explore-Lap (Exploratory Laparotomy)

A laparotomy is a large incision made into the abdomen. Exploratory laparotomy is used to visualize and examine the structures inside of the abdominal cavity.

ito po yung hiwa sa tagiliran ko,
still wondering why it only has 2 stitches

Exploratory laparotomy is a method of abdominal exploration, a diagnostic tool that allows physicians to examine the abdominal organs. The procedure may be recommended for a patient who has abdominal pain of unknown origin or who has sustained an injury to the abdomen. Injuries may occur as a result of blunt trauma (e.g., road traffic accident) or penetrating trauma (e.g., stab or gunshot wound). Because of the nature of the abdominal organs, there is a high risk of infection if organs rupture or are perforated. In addition, bleeding into the abdominal cavity is considered a medical emergency. Exploratory laparotomy is used to determine the source of pain or the extent of injury and perform repairs if needed.

Laparotomy may be performed to determine the cause of a patient's symptoms or to establish the extent of a disease. For example, endometriosis is a disorder in which cells from the inner lining of the uterus grow elsewhere in the body, most commonly on the pelvic and abdominal organs. Endometrial growths, however, are difficult to visualize using standard imaging techniques such as x ray, ultrasound technology, or computed tomography (CT) scanning. Exploratory laparotomy may be used to examine the abdominal and pelvic organs (such as the ovaries, fallopian tubes, bladder, and rectum) for evidence of endometriosis. Any growths found may then be removed.

Exploratory laparotomy plays an important role in the staging of certain cancers. Cancer staging is used to describe how far a cancer has spread. A laparotomy enables a surgeon to directly examine the abdominal organs for evidence of cancer and remove samples of tissue for further examination. When laparotomy is used for this use, it is called staging laparotomy or pathological staging.

Some other conditions that may be discovered or investigated during exploratory laparotomy include:

• cancer of the abdominal organs
• peritonitis (inflammation of the peritoneum, the lining of the abdominal cavity)
• appendicitis (inflammation of the appendix)
• pancreatitis (inflammation of the pancreas)
• abscesses (a localized area of infection)
• adhesions (bands of scar tissue that form after trauma or surgery)
• diverticulitis (inflammation of sac-like structures in the walls of the intestines)
• intestinal perforation
• ectopic pregnancy (pregnancy occurring outside of the uterus)
• foreign bodies (e.g., a bullet in a gunshot victim)
• internal bleeding

The patient is usually placed under general anesthesia for the duration of surgery. The advantages to general anesthesia are that the patient remains unconscious during the procedure, no pain will be experienced nor will the patient have any memory of the procedure, and the patient's muscles remain completely relaxed, allowing safer surgery.

Once an adequate level of anesthesia has been reached, the initial incision into the skin may be made. A scalpel is first used to cut into the superficial layers of the skin. The incision may be median (vertical down the patient's midline), paramedian (vertical elsewhere on the abdomen), transverse (horizontal), T-shaped, or curved, according to the needs of the surgery. The incision is then continued through the subcutaneous fat, the abdominal muscles, and finally, the peritoneum. Electrocautery is often used to cut through the subcutaneous tissue as it has the ability to stop bleeding as it cuts. Instruments called retractors may be used to hold the incision open once the abdominal cavity has been exposed.

ang process ng paghiwa at pagtahi

During a laparotomy, and an incision is made into the patient's abdomen (A). Skin and connective tissue called fascia is divided (B). The lining of the abdominal cavity, the peritoneum, is cut, and any exploratory procedures are undertaken (C). To close the incision, the peritoneum, fascia, and skin are stitched (E)

The surgeon may then explore the abdominal cavity for disease or trauma. The abdominal organs in question will be examined for evidence of infection, inflammation, perforation, abnormal growths, or other conditions. Any fluid surrounding the abdominal organs will be inspected; the presence of blood, bile, or other fluids may indicate specific diseases or injuries. In some cases, an abnormal smell encountered upon entering the abdominal cavity may be evidence of infection or a perforated gastrointestinal organ.

ito yung tinanggal sa akin, ang appendix ko

If an abnormality is found, the surgeon has the option of treating the patient before closing the wound or initiating treatment after exploratory surgery. Alternatively, samples of various tissues and/or fluids may be removed for further analysis. For example, if cancer is suspected, biopsies may be obtained so that the tissues can be examined microscopically for evidence of abnormal cells. If no abnormality is found, or if immediate treatment is not needed, the incision may be closed without performing any further surgical procedures.
During exploratory laparotomy for cancer, a pelvic washing may be performed; sterile fluid is instilled into the abdominal cavity and washed around the abdominal organs, then withdrawn and analyzed for the presence of abnormal cells. This may indicate that a cancer has begun to spread (metastasize).

Upon completion of any exploration or procedures, the organs and related structures are returned to their normal anatomical position. The incision may then be sutured (stitched closed). The layers of the abdominal wall are sutured in reverse order, and the skin incision closed with sutures or staples.

Various diagnostic tests may be performed to determine if exploratory laparotomy is necessary. Blood tests or imaging techniques such as x ray, computed tomography (CT) scan, and magnetic resonance imaging (MRI) are examples. The presence of intraperitoneal fluid (IF) may be an indication that exploratory laparotomy is necessary; one study indicated that IF was present in nearly three-quarters of patients with intra-abdominal injuries.
Directly preceding the surgical procedure, an intravenous (IV) line will be placed so that fluids and/or medications may be administered to the patient during and after surgery. A Foley catheter will be inserted into the bladder to drain urine. The patient will also meet with the anesthesiologist to go over details of the method of anesthesia to be used.

The patient will remain in the postoperative recovery room for several hours where his or her recovery can be closely monitored. Discharge from the hospital may occur in as little as one to two days after the procedure, but may be later if additional procedures were performed or complications were encountered. The patient will be instructed to watch for symptoms that may indicate infection, such as fever, redness or swelling around the incision, drainage, and worsening pain.

Risks inherent to the use of general anesthesia include nausea, vomiting, sore throat, fatigue, headache, and muscle soreness; more rarely, blood pressure problems, allergic reaction, heart attack, or stroke may occur. Additional risks include bleeding, infection, injury to the abdominal organs or structures, or formation of adhesions (bands of scar tissue between organs).
Risks inherent to the use of general anesthesia include nausea, vomiting, sore throat, fatigue, headache, and muscle soreness; more rarely, blood pressure problems, allergic reaction, heart attack, or stroke may occur. Additional risks include bleeding, infection, injury to the abdominal organs or structures, or formation of adhesions (bands of scar tissue between organs).

My Life as an OFW by Didith Aurel

My life in Saudi is not easy! I work in Saudi last 2004. I dont have any idea what is Saudi. Pagdating sa airport una kong napansin hinihiwalay ang babae sa lalaki. Late kami nasundo ng employer namin. Then paglabas namin ng airport kasama na namin ang aming amo. Gulat ako sa mga lalaki naghihintay dun ibat ibang lahi na parang ngayon lang sila nakita ng babae naka jeans. Tapos kinabukasan linis na walang humpay mula 8 am until 4pm walang break. Then kinagabihan na meet ko ang amo kong babae na sobrang maldita. may anak sila mag 2 yrs old na na pakabait (baligtarin ang mabait). Di ako nagtagal sa amo ko na ito kasi nag aaway kmi pinagseselosan me na walng dahilan. Akala ko yung katarayan ko pwede sa saudi d pala baka mabaon me sa desyerto ng buhay. So sabi ko sa amo ko ibalik ako sa pinas. Di ako binalik sa pinas dinala me sa agency sa Riyadh para may ibang amo na kukuha sakin at maibalik yung nagastos nila. 

Sa agency ng mga katulong sa riyadh nag stay ako ng isang buwan. Dito sa agency sobrang nahirapan ako kasi lahat ng lahi magkakasama sa iisang room na mahigit 50 person walang kumot or unan, paupo lang pagmatutulog. kakain kyo iisang plagana nakakamay pa at kanin na ewan at ulam ay talbos ng sibuyas. Dahil gusto ko magsurvive kumakain me sabay tulo luha ko. Maghapon kmi naglilinis ng bahay ng may ari ng agency tapos mga 5 pm dalhin kmi sa opisina nila para ihilera sa mga madam na naghahanap ng katulong. 

Dito sa agency madami ako na meet na pinay. Si Rose, pinagsamantalahan ng anak ng amo niya kaya binalik sa agency. Si ate Jen nabaliw sa homesick ayaw pauuwiin ng amo kasi gusto mabawi ang pera kaya dinala sa agency. Si ate jen nakakaaawa talaga sya kasi gusto nya na umuwi. Di mo mate-take ang pinag gagawa niya sa sarili nya. Si ate anna sinasaktan ng amo. may mga pinay na pumapayag pagalaw sa may ari maging maayos lang ang trato sa agency or makuha agad ng ibang amo.

Doon sa agency ding yun nakita ko na di lang life ng pinay kundi Indonesian, Sri-lankan, Indian at Bangladeshi kung paano din sila inaabuso ng mga amo nila. Sampu kami pinay na nandun sa agency ibat ibang storya bakit ng abroad. Kada lingo may umaalis may dumarating. Sa tanda ko ako yung pinakabata sabi nila parang inutusan lang ako ng nanay ko bumili sa kanto. wala sa mukha ko na 24 na me. Naubos na luha ko d na ako makaiyak kasi kapag nakikita ko yung ibang kasama ko na mas worst ang kalagayan, nagdasal na lang ako na nawa ay malagpasan ko ito at may amo na magkagusto sa akin at kunin ako. Dininig ng Diyos ang dasal ko. April 3O may among kumuha skin tuwang tuwa ako ksi makakalis na ako sa lugar na yun na hayop ang turing sa amin. Na kundi sa amin wala silang pera. 

Nagsimula ako sa amo mabait nman kahit papaano 3 kmi katulong ako lang ang pinay 2 Sri-lankan. Dahil bago ako, lagi akong inaaway nung mga kasama ko. Umiiyak ako lagi pero d ako sumuko ayoko bumalik ng agency. After 2 month ok na kami ng mga kasama ko pinagtatakpan ko sila sa mga kalokohan nila. Kahit mahirap ang work sa amo ko kasi mag start me ng 7 to 4 pm tapos 6 pm to 2 am. Tiniis ko yun at kung minsan dinadala ako sa anak nya na may asawa para maglinis din. Di na ako nagreklamo, mas mahiap kapag buwan ng Ramadan lalo na kung di ka muslim, ikaw lahat gagawa ksi mga kasama kong Sri-lankan muslim sila kya mabait amo ko sa kanila.

Pagdating ng month ng July 2004 umalis ang amo ko nagbakasyon sila sa Swistzerland kasama nila isang Sri lankan na si Kadija, so naiwan kami ni kandi sa riyadh pinagtag isahan kami ng anak ng amo ko na may mga asawa. August bumalik si Kadija ng riyadh nasa Lebanon ang amo ko. Ako nasa anak ng amo na si Noora. Si Kandi at Kadija magkasama sa anak ng amo ko na si Nahla. Inutusan si Kandi at Kadija na maglinis sa malaking bahay ng amo nmin. Dahil may cell si kadija tinawagan nya BF niya na pumunta dun sa bahay. Nahuli sila ng driver. Nakulong si Kadija pati BF nya. After ng incident na yun mas lalo kmi hinigpitan ng amo ko. nakakalabas kmi every 4 months instead na every month,  walang cell. After 1 year dun ko pa lang nakausap parents ko wala ko ginawa kundi umiiyak. Si Kandi umuwi ng Sri-lanka nung nagkaroon ng Tsunami kasi nahihirapan na. Ako nagtiis lang kada buwan ng papalit kmi ng kasama sa bahay. July 2005 dinala ako ng amo sa Switzerland. Dun nagbago life ko. 

these are my friends here in Switzerland

There are 2 incident in the agency that I would never forget. My 1st week in the agency. meron isang Indian woman mga age 40 na sya, nasa isang sulok ako nun nilapitan nya ako, she speak a little bit english. She said, "don't worry everything will be fine". Then she said dont be sad in few day I'm leaving you here. She look so healthy then after 3 days she pass away. iyak ako ng iyak kasi nawalan me ng parang nanay at kaibigan. Na-shock ako talaga, di namin alam kung binalik sya sa bansa nila. Dun tumapang ako, di mo alam kung san dadalhin labi mo lalo pa walang alam ang family mo kung ano nangyayari sayo. Then after 2 weeks meron isang Bangladesh na dumating as in nabaliw sya kasi minamaltrato siya ng amo di sya pinapakain at sinasaktan yung katawan may paso at yung kamay nya bulok dahil di nag gloves habang gumagamit ng product na panglinis, walang gustong lumapit sa kanya dahil madumi sya salita sya ng salita sa isang sulok. nilapitan ko sya kinausap ko sya. I told her dont worry you can come home soon, parang naintidihan nya ako, hinawakan nya kamay ko, 2 days siya nag stay dun inaasikaso ko sya, then nakauwi din siya kasi yung embassy nila dumating sinundo sya.


Sa Saudi madami me akong natutunan. Nawala katarayan ko at pati pride ko nilunok ko mag survive lang. Natutuo akong magdasal sa sarili ko lang. Mas pinahalagahan ko yung parents ko, kasi pasaway me sa nanay ko eh. Kasi kapag nasa abroad ka ma-realize mo mga mali mo. Nang dinala ako ng amo ko sa Swiss sinabi ko sa sarili ko na di na ako babalik ng Saudi ulit. I always pray na sana give me a sign kung dapat me tumakas sa amo ko. Then July 10, 2005 pinatangkaan ako ng amo kong lalaki pero lumaban me kaya di xa nagtagumpay. Nakatakas ako sa kanya den nagkulong ako sa room ko. July 11, 2005, wala pa akong tulog since ng July 10, 2am tumakas ako dala ko lang isang back pack at 150 euro, medyo malayo kami sa city nun. Naglalakad ako then may dumaan na taxi pumara ako, umiiyak ako nun. naawa ang French driver sa akin. I told im goin to Paris. Please help me to go to train staion going to Paris. Then he helped me, ang bill ng taxi ko is 30 euro sabi nya 10 na lang, then he wished me luck. Then sa train station in Bellegarde sa Swiss di ako makabili ng tiket kasi wala akong passport, then I ask again for help someone na ibili me ng tiket. Then sa train ng pray ako, sana walang check point na maghanap ng passport. That day safe akong nakarating ng Paris. Wala akong kakilala dito sa Paris pero ang Filipino Community dito matulugin. Inampon ako ng isang pamilya dito na taga Cavite. Tumira ako sa kanila ng 1 month hanggan makakita me ng work at tirahan ko. Dito ako na homesick kasi biglang nag iba yung inviroment tapos lagi akong may bad dreams kasi bumabalik skin yung naranasan ko sa saudi. After 3 months naka adjust na ako. sa saudi wala akong naipundar kasi d binibigay ng amo ko ang sahod nmin. Dito sa Paris napa aral ko yung mga kapatid ko sa college naging maayos buhay ng parents ko sa pinas kahit paano.


Mabuhay ang OFW!


-Didith Aurel

Ang Kwento ng aking Buhay OFW (last part)

This is the first letter sent from an OFW reader of this blog.

Sa pangatlo kong amo. Sa interview pa lang ay nagustuhan na nila ako, at maganda din nman ang mga condition na ino-offer nila sa akin, gaya nlang ng limang araw lang ang trabaho, day off ko na ang dalawang araw, isang buwang bakasyon na may bayad, sariling flat, libreng pagkain at ang pinakanagustuhan ko ang linguhang sahod kaya grab ko na agad.

Ang laki ng bahay nila at may garden pa, ang ganda ng lugar. Pagkapasok ko sa bahay ay agad akong pinakilala sa mga anak nila, ang panganay ay kambal na babae at lalake, ang bunsong lalake na 18mos pa lang na siyang aking aalagaan. Nung una, ayaw sa akin ng bata, iyak ng iyak, lalapit ka pa lang iiyak na. Kaya sinabihan nlng ako ng amo ko na, masasanay din yang bata pagmadalas ka na niyang makita dito sa bahay, baka lang kasi ay naninibago. Nkatuon lang ang aking pag-aalaga sa kanilang bunso, dahil malalaki nman ang  kambal. Sa paglipas ng mga buwan, naging malapit na ang loob ng mga bata sa akin, lalo na ang bunso, para na anak ang pag-aalaga ko sa kanya. Ako na ang bida sa kanya, nagpapaligo, kalaro, nagbabasa ng mga story bago matulog, at minsan tinabihan ko na rin pagkatulog.

Lumipas ang taon na yun lang ang trabaho ko, pero dumating na yung time na pumapasok na school ang bunso, ditto na nadagdagan ang trabaho ko. Habang nasa school ang aking inaalagaan ay naging tagalinis na rin ako sa malaking bahay. Kung gaano kalaki? Meron lang nman itong 5 bedrooms, 11 na toilets, malawak na dining room, family room, visitor room, 2 playroom, at may indoor pa na swimming pool. Hahay, binibilang ko pa lang nkakapagod na. Pinaalis na kasi nila ang isang kasambahay kaya araw-araw ako naglilinis pagkaalis ng mga bata. Naglalaba, namamalantsa, nagtutupi, nag-aayos ng mga gamit nila at minsan tagaluto na rin. Iniisip ko nlang na ako yung panganay sa pamilya at bahay ko itong aking nililinisan para kahit papaano ay gumagaan ang bawat trabaho at  mawala ang homesick.

Kailangan nasa maayos ang mga gamit nila, kasi pag may nawala or na-misplace lang, pagagalitan ka na agad, pagdududahan ka pa or minsan pagbibintangan pa na ikaw ang kumuha. Matataranta ka talaga sa kakahanap kung saan nila nailagay or naiwan ang kanilang gamit, hindi rin ako tumitigil sa kakahanap, buti na lang at palaging nariyan ang Diyos para gabayan ako.

friends in london

Umabot din ako ng apat na taon sa kanila bago umuwi, at naging maganda nman ang kanilang pakikitungo sa akin, maliban lang sa palaging mapagduda nila. Sinasama nila ako kung saan man sila pumupunta, kakain sa labas, manonood ng sine, walking sa park, sa mga fun fair, halos lahat ng magagandang lugar dito ay napuntahan ko na kasama nila, maging sa simpleng kainan ay sinasama nila ako.

Marami na din akong naging kaibigan, tuwing Sunday kami lagging magsasama-sama at nagbobonding. Nalampasan ko ang buhay OFW ng matiwasay, nakauwi ako ng Pilipinas ng may dangal, Proud to be an OFW. Napagtapos ko ang aking iba kong kapatid, isa nlng ang nasa college. 

May sarili na rin akong pamilya at dito na kami naninirahan sa London.

my hubby, me, baby boy ko, at mga in-laws

Tiyaga at Sipag lang po ang kailangan at kunting pasensiya ang kailangan para maisakatuparan an gating munting pangarap! MABUHAY ang OFW

-Jingle

 

Davao City Mayor, Sara Duterte in real "Action"

The following videos are uploaded in YouTube by ANCalerts

PART 1- the encounter

Part 2- The Mayor's Word

Part 3 - Sheriff's Word